Sa obzirom na jednu od verzija da je Murat poginuo na bojnom polju, a što nije bio čest slučaj u srednjem vijeku, i bitka i čin pogibije su daleko odjeknule.

O pravoj istini kako je Murat skončao ima mnogo verzija, a hrišćanski i turski izvori su se razilazile oko načina i vremena pogibije. Turski izvori tvrde da je sultan ubijen na prevaru poslije kosovske bitke, dok je hrišćanska strana o ovom događaju napravila legendu o usamljenom vitezu koji je žrtvovao svoj život radi zaustavljanja moćnog sultana.

Postoje i drugi izvori koji govore o stradanju turskog sultana, te je tako Kralj Srba i Bosne Tvrtko I pustio proglas o "svojoj pobjedi" na Kosovu Polju te da je "sultana poslao sa ovog svijeta zajedno sa mnogim njegovim vojnicima". Nije doslovno naveo ko je ubio sultana, ali je iz pisma jasno sebi pripisao taj poduhvat. Ovo i nije bilo tako čudno, jer je u to vrijeme bio čak i običaj da kraljevi prisvajaju tuđe zasluge.

U jednom pismu firentinske opštine, koje je rezultat prepiske sa Tvrtkom od 20. oktobra 1389. godine, govori se o poduhvatu zajedničke grupe od 12 ratnika koji su se tokom bitke probili do sultanovog šatora okruženog vezanim kamilama.

Mnogo godina kasnije Beltrami Minjaneli u "Uspomenama sa Istoka" govori o grupnom prepadu na šator sultana Murata, ali je kod njega zabilježeno da ga posle bitke izvode knez Lazar i grupa zarobljenih hrišćana koji odbijaju da polože vazalsku zakletvu, a zatim jurišom kreću na Muratov šator i smrtno ga ranjavaju. Ipak, ovakav slijed događaja mnogi istoričari osporavaju i smatraju ga nelogičnim i nevjerovatnim, jer se govori o zarobljenicima koji su bili naoružani.

Ko god da je pisao o Muratovoj smrti, a najčešće turski izvori, nastojali su da prikažu da je poginuo od ruke nekog velikaša, jer su viteški ideali smatrali časnom pogibiju od ruke protivničkog vođe, dok se smrt od strane nepoznatog ratnika smatrala nedostojnom. Te tako u povelji ugarskog kralja Alberta iz 1438. godine piše da su se Lazar i Murat sukobili u ličnom dvoboju.

Sa druge strane vizantijski pisac druge polovine XV vijeka, Laonik Halkokondil, predstavlja i grčku i tursku verziju pogibije Murata. Po turskoj, sultan je poginuo poslije boja, dok grčka kaže:

“Visoki plemić se odlučio na ovo herojsko djelo, veće od svih što su ikad učinjena, još dok se Murat nalazio usred svojih postrojenih trupa. Taj čovjek se zvao Miloin. - gdje se po prvi put pominje ime čovjeka koji je usmrtio Murata.

Turski hroničari po prvi put pominju ime "nevjernika i prokletnika zbog koga je padišah postao šehit" 1484. godine kada za ime viteza navode Miloša Kobilića. Među Srbima poznatog kao Miloš Obilić, prenosi Espreso.