Srpska pravoslavna crkva i njeni vjernici danas proslavljaju Petrovdan, praznik koji je posvećen svetim apostolima Petru i Pavlu.

Petar i Pavle su prvi propovjednici hrišćanstva i najbližim učenici Isusa Hrista, a sam praznik se svrstava u 15 najvećih hrišćanskih praznika.

Sveti apostol Petar bio je ribar i najpre se zvao Simeon. On je prvi od učenika jasno izrazio vjeru u Gospoda Isusa rekavši: “Ti su Hristos, Sin Boga živoga”. Petar je činio velika čuda: liječio je bolesne, vaksrsavao mrtve, čak su se i od njegove sjenke iscjeljivali bolesnici.

Pavle je bio gonitelj hrišćana

Sveti apostol Pavle bio je rodom iz Tarsa, najprije se zvao Savle, a bio farisej i gonitelj Hrišćanstva. Prema predanju bio je deset godina mlađi od Hrista. Povjerovao je u njegovu propovjed i postao jedan od navećih propovjednika teologa prve hrišćanske crkve. Pošto je ispunio dane i noći trudom i stradanjem za Hrista, organizovao crkvu u mnogobrojnim mestima, mogao reći: “Ne živim ja, nego Hristos živi u meni”, tada je bio posečen u Rimu, u vrijeme cara Nerona, kad i apostol Petar.

Petrovdan je u Srbiji slava mnogih kuća. Smatrao kalendarskom granicom u godini, kao jedan od ključnih datuma ljetnjeg ciklusa praznika, i često se povezuje s Ivanjdanom. Obilježava promjene u prirodi koje donose sljedeće godišnje doba i hladnije vrijeme, a prati ga mnogo običaja.

Na Petrovdan su česti sabori, a običaj je u većini srpskih krajeva da uoči Petrovdana pale lile, velike vatre koje se prave od mlade kore divlje trešnje ili breze. Djeca pripreme savijenu brezovu koru u koju naguraju slamu, zapale je i obilaze torove i kolibe. Paljenje vatre i lila simbolizuje vrijeme kada su carevi progonili i mučili hrišćane, vezujući ih za drvene stubove, natapajući ih smolom i paleći ih.

Nekada je narod rano ujutro na ovaj dan stoku prskao vodom da bi bila zdrava, a čobani su pleli vence i stavljali ih stoci na rogove.

Na Petrovdan se ništa ne radi u polju, naročito se ne uprežu konji u kola.

Opšti je običaj kod Srba u Vojvodini da se do Petrovdana nisu smjele sjeći jabuke nožem, niti se smjelo jabukama loptati, ili pak udarati jednu o drugu jabuku, jer se vjerovalo, da će ako se to čini, padati krupan grad i uništiti usjeve.

U nekim selima južnog Banata na Petrovdan ujutru raznose jabuke prvim susedima za dušu umrlih, a ponegdje se jabuke odnose u crkvu na osveštenje.

Opšti je običaj da se za Petrovdan mijese kolači sa jabukama koji se zovu “petrovača”